Minnet Hudaya evlet-i dünya fenâ bulur
Bâki kalur sahife-i âlemde adumuz (Bâki)
Zülfüne kalsa perişan eylemezdi dilleri
Anı da tahrik eden bâd-ı sabâdır neylesin (Nefi)
Verip tezelül-i Mansuru sâk-ı Arşa tamâm
Hudâ Hudâ diyerek pây-ı dâra dek gideriz (Naili)